REGÁLAME MIL E UN OUTONOS MÁIS



 A unha amiga (M.G.G.) que me cedeu as fotos de hoxe...


Regálame mil e un outonos máis


Oxalá as marcas dos petroglifos

simbolicen os indelebles sinais

que unha amizade pode gravar na alma.


Regálame mil e un outonos máis

non temo a fuxida das anduriñas

nin a caída das follas

procesos naturais son.


Iso sí, fago pública a miña renuncia...

Asumo a reponsabilidade

na estúpida espiral trazada

polo noso desnortado camiño.

Non serei máis cicerone.


Escoitarei e aprenderei

nesta viaxe vital.

Natureza renovándose

deixando ir o excedente.


Moitos anos xa acompañándonos.

Hoxe non somos as de onte

Nin mañán

Nin nunca máis o seremos...

Máis o pouso da nosa amizade

substancia será sempre

na fondura dos nosos corazóns.

Comentarios

  1. L. Do Campo e M. Do Moullón24 de outubro de 2023, 13:44

    Texto inspirado nun paseo "circular" ó petroglifo de A Gurita en Baroña (Porto do Son).

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

No Monte San Lois

Imaxe
        Un millón de grazas a Teresa Chouza (Marsonensa en Instagram) por cederme esta fotografía. Levaba días coas verbas entupidas na gorxa. Non eran quen de querer manifestarse. Nunca seremos mestres nas despedidas dos seres queridos. Hoxe fai unha semana que marchou a nosa amiga e a ela, sen permiso, lle adicamos as letras que seguen. Non sei por que non son as máis fermosas, hoxe fuxen xoguetonas e ceden o protagonismo á mestra, a unha mestra que poñía por diante ós seus alumnos e os seus valores e que fuxía da portada. Grazas, porque sei que lle gustarían e non as ía criticar. Había valorar a intención coa que foron escritas. IN MEMORIAM, TERESA LÓPEZ PEREIRA, falecida en Santiago de Compostela o día 13 de febreiro do ano 2.024     Non fuxiron os meus medos coa túa partida, máis a dor infundiu no meu ánimo os azos necesarios para decirte ADEUS, ata sempre. Só coñecemos a finitude desta vida. Unha enerxía marabillosa do alén, alentounos coa certe...
Ler máis

Outro outono

Imaxe
               E o rumor do río, ó seu paso, petando na porta do meu silencio para lembrarme que eu, insignificante pinga no seu caudal, acabarei arrastrada e asolagada no mar da inmensidade onde xa vives para sempre tí, amiga, compañeira. E un novo outono cimentando as bases dun inverno longo, onde a soidade acompaña as reflexións de noites escuras, frías e húmidas, e as letras volven, sempre, coma un río, destacando a súa presenza no medio da nada.
Ler máis

PRIMAVERA

Imaxe
                Estoupido de cores, rechouchíos de ledos paxariños, agromando flores de chamativas cores "ya es primavera en el Corte Inglés" pero se estás pobre e queres aforrar non unha perra senón tres, olla ó horizonte e desfruta é de balde e se o racho na camiseta deixa que corra o vento aire acondicionado sen instalación  e ó momento.
Ler máis