Fogos de artificio Nazareno 2023 A Pobra do Caramiñal


  

Soñando coa luz das estrelas


     Nesta falacia existencial

na que a realidade física

se amosa húmida e escura

en outonal serán...


    Soño cun sol que se agocha,

un vento varrendo o ceo

para que nin unha soa nube

manche o límpido fondo

onde só han brillar as estrelas...

Sempre as estrelas.

 

    E o fachendoso ego do home

tentando de replicar na Terra

con fogos de artificio 

o replandor que ven de lonxe

de celestes corpos quizais mortos.

Máis desas cinzas xorde

a intuición da mesma vida,

da CREACIÓN con maiúscula.


    Fuxo da pirotecnia

do ruido da festa

e da mentira

e refuxio atopo

nun solitario banco.

E no silencio da noite

acéndese de súpeto

o candil que alumea

no meu adentro.

Esperta o espírito

e dítame estas verbas

que fielmente reproduzo

neste escrito.

Veñen de lonxe.

Son curmáns das estrelas

e comparten con elas

anacos da CREACIÓN.

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

No Monte San Lois

Imaxe
        Un millón de grazas a Teresa Chouza (Marsonensa en Instagram) por cederme esta fotografía. Levaba días coas verbas entupidas na gorxa. Non eran quen de querer manifestarse. Nunca seremos mestres nas despedidas dos seres queridos. Hoxe fai unha semana que marchou a nosa amiga e a ela, sen permiso, lle adicamos as letras que seguen. Non sei por que non son as máis fermosas, hoxe fuxen xoguetonas e ceden o protagonismo á mestra, a unha mestra que poñía por diante ós seus alumnos e os seus valores e que fuxía da portada. Grazas, porque sei que lle gustarían e non as ía criticar. Había valorar a intención coa que foron escritas. IN MEMORIAM, TERESA LÓPEZ PEREIRA, falecida en Santiago de Compostela o día 13 de febreiro do ano 2.024     Non fuxiron os meus medos coa túa partida, máis a dor infundiu no meu ánimo os azos necesarios para decirte ADEUS, ata sempre. Só coñecemos a finitude desta vida. Unha enerxía marabillosa do alén, alentounos coa certe...
Ler máis

Outro outono

Imaxe
               E o rumor do río, ó seu paso, petando na porta do meu silencio para lembrarme que eu, insignificante pinga no seu caudal, acabarei arrastrada e asolagada no mar da inmensidade onde xa vives para sempre tí, amiga, compañeira. E un novo outono cimentando as bases dun inverno longo, onde a soidade acompaña as reflexións de noites escuras, frías e húmidas, e as letras volven, sempre, coma un río, destacando a súa presenza no medio da nada.
Ler máis

PRIMAVERA

Imaxe
                Estoupido de cores, rechouchíos de ledos paxariños, agromando flores de chamativas cores "ya es primavera en el Corte Inglés" pero se estás pobre e queres aforrar non unha perra senón tres, olla ó horizonte e desfruta é de balde e se o racho na camiseta deixa que corra o vento aire acondicionado sen instalación  e ó momento.
Ler máis