BÓLAS DE PLÁSTICO, GRANULADO OU PÉLLETS NAS NOSAS COSTAS

 



    ¡Vaia regalo de Nadal nos mandan a través do Mar! Ese Océano inmenso bota fóra uns diminutos grans que oxalá nos fixeran reflexionar para facernos conscientes do indeleble vínculo que por sempre nos unirá ca Terra, ca Natureza e coa Vida. 

    Boliñas de Nadal (non da árbore)  e sen carácter ornamental.


Cuspe o mar

no tempo de Nadal.

Doentes as vísceras

rematan por devolver

restos imposibles de dixerir.

Frío propio do inverno

conxela as bágoas mariñas

confundidas agora con folerpas.

Esta neve non serve

para facer bonecos

nin bólas que poidas arrebolar.

Só fire conciencias

e lémbranos a conexión 

coa Terra Nai

e con ese Mar paternal

productivo e con recursos sempre.

Natureza, Vida

apréndenos a escoitar

para facer do respecto

símbolo e bandeira,

causa pola que loitar.

,



Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

No Monte San Lois

Imaxe
        Un millón de grazas a Teresa Chouza (Marsonensa en Instagram) por cederme esta fotografía. Levaba días coas verbas entupidas na gorxa. Non eran quen de querer manifestarse. Nunca seremos mestres nas despedidas dos seres queridos. Hoxe fai unha semana que marchou a nosa amiga e a ela, sen permiso, lle adicamos as letras que seguen. Non sei por que non son as máis fermosas, hoxe fuxen xoguetonas e ceden o protagonismo á mestra, a unha mestra que poñía por diante ós seus alumnos e os seus valores e que fuxía da portada. Grazas, porque sei que lle gustarían e non as ía criticar. Había valorar a intención coa que foron escritas. IN MEMORIAM, TERESA LÓPEZ PEREIRA, falecida en Santiago de Compostela o día 13 de febreiro do ano 2.024     Non fuxiron os meus medos coa túa partida, máis a dor infundiu no meu ánimo os azos necesarios para decirte ADEUS, ata sempre. Só coñecemos a finitude desta vida. Unha enerxía marabillosa do alén, alentounos coa certe...
Ler máis

Outro outono

Imaxe
               E o rumor do río, ó seu paso, petando na porta do meu silencio para lembrarme que eu, insignificante pinga no seu caudal, acabarei arrastrada e asolagada no mar da inmensidade onde xa vives para sempre tí, amiga, compañeira. E un novo outono cimentando as bases dun inverno longo, onde a soidade acompaña as reflexións de noites escuras, frías e húmidas, e as letras volven, sempre, coma un río, destacando a súa presenza no medio da nada.
Ler máis

PRIMAVERA

Imaxe
                Estoupido de cores, rechouchíos de ledos paxariños, agromando flores de chamativas cores "ya es primavera en el Corte Inglés" pero se estás pobre e queres aforrar non unha perra senón tres, olla ó horizonte e desfruta é de balde e se o racho na camiseta deixa que corra o vento aire acondicionado sen instalación  e ó momento.
Ler máis