NA PRAIA DO DIQUE QUEIRUGA PORTO DO SON


 

LUSCOFUSCO NA PRAIA DO DIQUE


    Neste luscofusco despedindo

un agradable día estival

agradezo a fortuna

da que me sinto dona

por estar nesta terra,

nesta praia, nesta marabilla.


    Pequenas pegadas gravadas

na area desandando de vagar

o camiño

Esgotados cativos 

pola enerxía consumida

en interminables xogos

nunha xornada de verán

plena e chea de ledicia.


    Marcha da praia o ruído

e neste solpor sen mácula

fico a rentes do mar

escoitando en concentrado silencio

o seu murmurar.

En plenitude me sinto

case iluminada

nesta consciente escuridade

que fusiona todo o meu ser

en contemplación

coas máis fermosas formas

da natureza, regalo

dunha forza creadora

capaz de teletransportarme

desde o meu fogar

ó Dique

onde as liñas do horizonte

aínda alaranxado

me amosan como e onde

transcribir as emocións

sacudindo o espírito

e facéndoo presente

aquí e agora

sempre.


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

No Monte San Lois

Imaxe
        Un millón de grazas a Teresa Chouza (Marsonensa en Instagram) por cederme esta fotografía. Levaba días coas verbas entupidas na gorxa. Non eran quen de querer manifestarse. Nunca seremos mestres nas despedidas dos seres queridos. Hoxe fai unha semana que marchou a nosa amiga e a ela, sen permiso, lle adicamos as letras que seguen. Non sei por que non son as máis fermosas, hoxe fuxen xoguetonas e ceden o protagonismo á mestra, a unha mestra que poñía por diante ós seus alumnos e os seus valores e que fuxía da portada. Grazas, porque sei que lle gustarían e non as ía criticar. Había valorar a intención coa que foron escritas. IN MEMORIAM, TERESA LÓPEZ PEREIRA, falecida en Santiago de Compostela o día 13 de febreiro do ano 2.024     Non fuxiron os meus medos coa túa partida, máis a dor infundiu no meu ánimo os azos necesarios para decirte ADEUS, ata sempre. Só coñecemos a finitude desta vida. Unha enerxía marabillosa do alén, alentounos coa certe...
Ler máis

Outro outono

Imaxe
               E o rumor do río, ó seu paso, petando na porta do meu silencio para lembrarme que eu, insignificante pinga no seu caudal, acabarei arrastrada e asolagada no mar da inmensidade onde xa vives para sempre tí, amiga, compañeira. E un novo outono cimentando as bases dun inverno longo, onde a soidade acompaña as reflexións de noites escuras, frías e húmidas, e as letras volven, sempre, coma un río, destacando a súa presenza no medio da nada.
Ler máis

PRIMAVERA

Imaxe
                Estoupido de cores, rechouchíos de ledos paxariños, agromando flores de chamativas cores "ya es primavera en el Corte Inglés" pero se estás pobre e queres aforrar non unha perra senón tres, olla ó horizonte e desfruta é de balde e se o racho na camiseta deixa que corra o vento aire acondicionado sen instalación  e ó momento.
Ler máis