NO DÍA DE ROSALÍA DE CASTRO


                 


                                Hoxe é vintetrés de febreiro, o día de Rosalía de Castro. Si son Galega, si vivo na Praza Rosalía de Castro e se son quen de relacionar algúns dos elementos da nosa contorna... xúntanse  as verbas soas  e cada un que lea e interprete... ¡Pola liberdade de expresar as emocións e os sentimentos, pola cultura e pola Terra!


                        Vintetrés de febreiro

        data sinalada

        mil parabéns no teu día

        no teu aniversario, Rosalía.


                A contracorrente

        nesta sociedade do ruido e da imaxe

        vou silenciar o meu rechouchío.


            Ó acubillo dun hórreo

        fiel garda do millo

        que a tantos famentos

        o apetito saciou...

        Eu, minúsculo paxariño,

        ó abeiro da cruz...

        ¡Invócote, Rosalía!

            Precisamos como nunca

        alimento para o espírito

        poesía pura.

        Orgullo da Terra

        infinito agradecemento

        por dar voz á nosa fala.


            Hei aprender a declamar

        dar vida a versos perdidos

        e no teu vindeiro aniversario

        recitarei alto e claro...

        E o meu trilo silenciado

        trocará na melódica voz

        do máis sonado vate

        ése que sinta a Terra

        e transmita respecto, orgullo

        e amor incondicional por ela.


            Nestes intres de silencio

        tí fálame sempre, Rosalía

        para que logo confundan

        os meus rechouchíos

        coas máis fermosas poesías.



Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

No Monte San Lois

Imaxe
        Un millón de grazas a Teresa Chouza (Marsonensa en Instagram) por cederme esta fotografía. Levaba días coas verbas entupidas na gorxa. Non eran quen de querer manifestarse. Nunca seremos mestres nas despedidas dos seres queridos. Hoxe fai unha semana que marchou a nosa amiga e a ela, sen permiso, lle adicamos as letras que seguen. Non sei por que non son as máis fermosas, hoxe fuxen xoguetonas e ceden o protagonismo á mestra, a unha mestra que poñía por diante ós seus alumnos e os seus valores e que fuxía da portada. Grazas, porque sei que lle gustarían e non as ía criticar. Había valorar a intención coa que foron escritas. IN MEMORIAM, TERESA LÓPEZ PEREIRA, falecida en Santiago de Compostela o día 13 de febreiro do ano 2.024     Non fuxiron os meus medos coa túa partida, máis a dor infundiu no meu ánimo os azos necesarios para decirte ADEUS, ata sempre. Só coñecemos a finitude desta vida. Unha enerxía marabillosa do alén, alentounos coa certe...
Ler máis

Outro outono

Imaxe
               E o rumor do río, ó seu paso, petando na porta do meu silencio para lembrarme que eu, insignificante pinga no seu caudal, acabarei arrastrada e asolagada no mar da inmensidade onde xa vives para sempre tí, amiga, compañeira. E un novo outono cimentando as bases dun inverno longo, onde a soidade acompaña as reflexións de noites escuras, frías e húmidas, e as letras volven, sempre, coma un río, destacando a súa presenza no medio da nada.
Ler máis

PRIMAVERA

Imaxe
                Estoupido de cores, rechouchíos de ledos paxariños, agromando flores de chamativas cores "ya es primavera en el Corte Inglés" pero se estás pobre e queres aforrar non unha perra senón tres, olla ó horizonte e desfruta é de balde e se o racho na camiseta deixa que corra o vento aire acondicionado sen instalación  e ó momento.
Ler máis